کتاب اصول و مبانی مددکاری اجتماعی

تالیف: دکتر مری. دابلیومافت – دکتر خوزه.بی اشفورد

ترجمه: خدیجه ­السادات غنی آبادی

ویراستار: فرمهر صدقی

چاپ: دهم 1401

تعداد صفحه: 256

قیمت: 300000 تومان

معرفی کتاب:

این کتاب که به اصول و مبانی مددکاری اجتماعی می‌پردازد، با هدف ارائه‌ی چهارچوب‌های عملی و نظری این رشته تدوین شده است. نویسنده با در نظر گرفتن کاربرد گسترده‌ی مددکاری اجتماعی در حوزه‌های مختلف علوم انسانی نظیر روانشناسی، مشاوره، روانپزشکی، حقوق، پرستاری و مامایی، تلاش کرده تا مفاهیم و روش‌های اساسی این حرفه را به گونه‌ای بیان کند که برای دانشجویان و متخصصان این رشته‌ها نیز قابل استفاده باشد.

ویژگی‌های برجسته کتاب:

  • جامعیت در ارائه اصول و روش‌ها: این کتاب به اصول بنیادین مددکاری اجتماعی می‌پردازد و مهارت‌هایی را معرفی می‌کند که برای ایجاد ارتباط مؤثر با مراجعان ضروری است.
  • کاربردی برای رشته‌های مختلف: علاوه بر مددکاران اجتماعی، این کتاب می‌تواند برای مشاوران، روان‌درمانگران، وکلای حقوقی و حتی کادر درمانی مفید باشد.
  • تأکید بر موفقیت در ارتباط با مراجعان: نویسنده نشان می‌دهد که چگونه آگاهی از مبانی مددکاری اجتماعی می‌تواند موفقیت حرفه‌ای را در برخورد با افرادی که به دنبال کمک هستند، افزایش دهد.

کاربردها:

این کتاب می‌تواند به عنوان منبعی برای دانشجویان و حرفه‌ای‌های علوم انسانی و بهداشت و درمان، همچنین برای مددکاران اجتماعی که به دنبال بهبود مهارت‌های خود هستند، مورد استفاده قرار گیرد. با مطالعه‌ی این کتاب، خوانندگان می‌توانند درک بهتری از نیازهای مراجعان و روش‌های کمک به آنان پیدا کنند و نقش خود را در بهبود وضعیت اجتماعی و روانی آنان به خوبی ایفا کنند.

بخشی از  مقدمه کتاب:

ارتباطات متقابل از جمله ارکان اساسی زندگی اجتماعی بوده و هست و خواهد بود. درواقع  نمی‏توان هیچ نوع تشکل اجتماعی در نظر مجسم کرد که افراد یا اعضای آن با یکدیگر ارتباط نداشته باشند، اما ناگفته پیداست که این ارتباطات همواره مشابه یا یکسان نیست، بلکه نوسان های چندی دارد که از جمله می‏توان به موارد زیر اشاره کرد: ارتباطات یکطرفه، ارتباطات دوطرفه، ارتباطات انفرادی، ارتباطات گروهی و ارتباطات دورانی.

در مددکاری اجتماعی به فرستنده‏ ی پیام، مددکار و به گیرنده‏ ی پیام مددجو می‏گویند، هر چند اگر از یک زاویه‏ ی دیگر به موضوع نگاه کنیم، می‏توان گفت که هرگاه مددجو به مددکار مراجعه کند و مطالبی را با او در میان بگذارد، جای فرستنده و گیرنده‏ی پیام عوض می‏شود.

به بیان دیگر، در مددکاری اجتماعی ارتباطات افراد از نوع دورانی است، یعنی طرفین ارتباط به طور مرتب اطلاعاتی را مبادله می‏کنند تا بتوانند تصمیمات حساب‏ شده‏ تری اتخاذ کنند. به این ترتیب در گفت و شنودهای آنان، مرتباً جای فرستنده و گیرنده‏ ی پیام عوض می‏شود تا در نهایت از این تبادل اطلاعات، راه‏حل یا راه‏حل‏هایی برای مسأله یا مسائلی که بوجود آمده، پیدا شود. به این جابه‏ جایی و تبادل رأی و اطلاعات، بازخورد (بازخور) گفته می‏شود و هدف آن است که تصمیمات نهایی براساس دقیق ‏ترین نتایج گفت و شنودها اتخاذ شود.

کلیه حقوق مطالب این سایت متعلق به انتشارات آوای نور می باشد