توضیحات
از آنجا که مؤلف، دوره عباسی را درخشان ترین دوره ادبیات عربی می داند؛ از این خاستگاه، به بررسی ساختار دراماتیک قصیده های این دوره پرداخته است. در همین راستا، در فصل اول کتاب، مقصود از کنش دراماتیک را بر می رسد. در فصل دوم، ضمن تمایز میان زمان به معنای موضوعی فیزیکی و زمان در معنای تجربۀ انسانی، به تحلیل ساختار دراماتیک قصید، «سینیّه» بحتری در مورد «ایوان کسری» می پردازد. فصل سوم، نگاهی است به ویژگی های نظری قهرمان، همراه با تحلیل دو قصیده از مسلم بن ولید در مدح یزید بن مزید و متنبّی در مدح سیف الدّوله. در فصل چهارم، ابتدا نویسنده مفهوم ساختار زبانی و تفاوت شاعران را در آن بررسی کرده و پس از آن، به تحلیل قصیده ای از ابوتمام و ابوفراس حمدانی پرداخته است.
