بخشی از  مقدمه کتاب:

ارتباطات متقابل از جمله ارکان اساسی زندگی اجتماعی بوده و هست و خواهد بود. درواقع  نمی‏توان هیچ نوع تشکل اجتماعی در نظر مجسم کرد که افراد یا اعضای آن با یکدیگر ارتباط نداشته باشند، اما ناگفته پیداست که این ارتباطات همواره مشابه یا یکسان نیست، بلکه نوسان های چندی دارد که از جمله می‏توان به موارد زیر اشاره کرد: ارتباطات یکطرفه، ارتباطات دوطرفه، ارتباطات انفرادی، ارتباطات گروهی و ارتباطات دورانی.

در مددکاری اجتماعی به فرستنده‏ ی پیام، مددکار و به گیرنده‏ ی پیام مددجو می‏گویند، هر چند اگر از یک زاویه‏ ی دیگر به موضوع نگاه کنیم، می‏توان گفت که هرگاه مددجو به مددکار مراجعه کند و مطالبی را با او در میان بگذارد، جای فرستنده و گیرنده‏ی پیام عوض می‏شود.

به بیان دیگر، در مددکاری اجتماعی ارتباطات افراد از نوع دورانی است، یعنی طرفین ارتباط به طور مرتب اطلاعاتی را مبادله می‏کنند تا بتوانند تصمیمات حساب‏ شده‏ تری اتخاذ کنند. به این ترتیب در گفت و شنودهای آنان، مرتباً جای فرستنده و گیرنده‏ ی پیام عوض می‏شود تا در نهایت از این تبادل اطلاعات، راه‏حل یا راه‏حل‏هایی برای مسأله یا مسائلی که بوجود آمده، پیدا شود. به این جابه‏ جایی و تبادل رأی و اطلاعات، بازخورد (بازخور) گفته می‏شود و هدف آن است که تصمیمات نهایی براساس دقیق ‏ترین نتایج گفت و شنودها اتخاذ شود.